ലോകത്ത് ഏറ്റവും അധികം ദുർവ്യാഖ്യാന൦ ചെയ്യപ്പെട്ട മതഗ്രന്ഥമാണ് വി. ബൈബിൾ. മറ്റൊരു മത ഗ്രന്ഥവും ഇത്രയേറെ ദുർവ്യാഖ്യാന൦ ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടോ എന്ന് സംശയമാണ്. പ്രത്യേകിച്ച് പ്രൊട്ടസ്റ്റന്റനിസത്തിൻറെ ആവിർഭാവത്തോടെയാണ് ബൈബിൾ ഇത്രയേറെ ദുർവ്യാഖ്യാന൦ ചെയ്യപ്പെട്ടതും അതിന്റെ പവിത്രത നഷ്ടപ്പെടാൻ കാരണമായതു൦. വാളെടുക്കുന്നവരെല്ലാ൦ വെളിച്ചപ്പാടായി എന്ന് പറയുന്നതുപോലെ ബൈബിൾ വായിക്കുന്നവരെല്ലാ൦ സ്വയം വ്യാഖ്യാനികളായി. സ്വാർത്ഥലാഭത്തിന് വേണ്ടി കച്ചവട ചരക്കാക്കി തിരുവെഴുത്തുകളെ അവർ കോട്ടികളഞ്ഞു. ബൈബിളിൾ യഥാർത്ഥത്തിൽ എങ്ങനെ മനസിലാക്കണ൦ അതിന്റെ ഭാഷാശൈലി എന്താണ് എന്ന് വിശദമാക്കുകയാണ് ഈ ലേഖനത്തിൽ.
ബൈബിള്‍ വ്യാഖ്യാനം ആവശ്യമുള്ള ഒരു ഗ്രന്ഥമാണ്. കാരണം 3000 വര്‍ഷങ്ങള്‍ ദൈര്‍ഘ്യമുള്ള ഒരു ചരിത്രമാണ് ബൈബിള്‍ അനാവരണം ചെയ്യുന്നത്. ഇതിന്‍റെ രചന പൂര്‍ത്തിയാക്കാനാവട്ടെ 1100-ലേറെ വര്‍ഷങ്ങള്‍ വേണ്ടിവന്നു. ഇതിന്‍റെ രചയിതാക്കള്‍ വ്യത്യസ്ത ഭാഷ സംസാരിച്ചിരുന്നവരും ഭിന്നങ്ങളായ സാംസ്കാരിക പശ്ചാത്തലമുള്ളവരുമായിരുന്നു.
മതാത്മക വിശ്വാസത്തില്‍പോലും പഴയ നിയമ പുതിയ നിയമ ഗ്രന്ഥങ്ങള്‍ തമ്മില്‍ വലിയ വ്യത്യാസമുണ്ട്.
വി. ഗ്രന്ഥശേഖരത്തില്‍ ചരിത്ര രചനകള്‍ (Historical Informations) ചരിത്രാഖ്യായികകള്‍ (Historical gener fictions) കഥകള്‍ (Stories) , നോവലുകള്‍ (Novels) , കവിതകള്‍ (Poems) , ആരാധനാ (worship songs) ഗീതങ്ങള്‍, നിയമസംഹിതകള്‍ (Law) വിജ്ഞാനസൂക്തങ്ങള്‍ (Wisdom Literature), പ്രവചനങ്ങള്‍ ( Prophetical Messages) , പ്രബോധനങ്ങള്‍ , ഉപമകള്‍, ലേഖനങ്ങള്‍, വ്യക്തിപരമായ എഴുത്തുകള്‍, യാത്രാവിവരണങ്ങള്‍, വെളിപാടു സാഹിത്യം, ജീവചരിത്രം, നാള്‍വഴികള്‍, അതിസ്വാഭാവിക വിവരണങ്ങള്‍ മുതലായ അനേകം സാഹിത്യ രൂപങ്ങളുണ്ട്. ഒരു വചനഭാഗം വ്യാഖ്യാനിക്കും മുമ്പ് അത് ഏതു സാഹിത്യരൂപത്തില്‍ പെട്ടതാണ് എന്നു മനസ്സിലാക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണ്.
ബൈബിള്‍ വ്യാഖ്യാനത്തിന്‍റെ വിശദാംശങ്ങളിലേക്ക് കടക്കും മുമ്പ് ബൈബിളിന്‍റെ സ്വഭാവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചില പ്രാരംഭചിന്തകള്‍ പങ്കുവയ്ക്കട്ടെ.
ബൈബിള്‍ ഒരു ചരിത്രഗ്രന്ഥമാണ്. ഈ പ്രസ്താവന രണ്ട് അര്‍ത്ഥത്തില്‍ മനസ്സിലാക്കാം. ഒന്നാമതായി, ബൈബിളിന് ഒരു രൂപീകരണ ചരിത്രമുണ്ട്. ഉദാ: രചനാചരിത്രം (Composing Period) , പാരമ്പര്യങ്ങള്‍ (Tradtions) , അവ പരിരക്ഷിക്കപ്പെട്ട ചരിത്രം ect.
രണ്ടാമതായി, ബൈബിള്‍ ചരിത്ര സംഭവങ്ങളെ അനാവരണം ചെയ്യുകയും അപഗ്രഥിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. (ഉദാ: രാജവാഴ്ചയുടെ ചരിത്രം, പ്രവാസകാലം, പേര്‍ഷ്യന്‍-റോമന്‍ഭരണകാലങ്ങള്‍ etc.).
ഇപ്പോഴത്തെ വായനക്കാരന്‍റെ കൈവശം ഈ ഗ്രന്ഥമെത്തുന്നതിനു മുമ്പായി അനേകം പേര്‍ ഈ പുസ്തകം വായിച്ചിട്ടുണ്ട്. നമ്മുടെ കൈവശമുള്ള പുസ്തകത്തില്‍ ഇതിനു മുമ്പ് ചെറുതും വലുതുമായ ഭേദഗതികള്‍ വരുത്തിയിട്ടുണ്ടാകാം. ഉദാഹരണമായി, മര്‍ക്കോസിന്‍റെ സുവിശേഷം 16:9-20 ഭാഗം ഇതര സമാന്തര സുവിശേഷങ്ങളിലെ ഉത്ഥാന വിവരണങ്ങളുടെ സംഗ്രഹമായി പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേര്‍ക്കപ്പെട്ടതാണ് എന്ന വസ്തുത പണ്ഡിതലോകം അംഗീകരിക്കുന്നു. മര്‍ക്കോ 16:8 ല്‍ സുവിശേഷം അവസാനിക്കുമ്പോള്‍ അനുഭവപ്പെടുന്ന അസന്ദിഗ്ദ്ധതയെ അതിജീവിക്കാനായി സുവിശേഷത്തിന്‍റെ വായനക്കാരിലാരെങ്കിലും ഈ ഭാഗം കൂട്ടിച്ചേര്‍ത്തതാകാം.
ബൈബിള്‍ ഒരു സമൂഹത്തിന്‍റെ വിശ്വാസ പ്രഖ്യാപനത്തിന്‍റെ ലിഖിതാവിഷ്ക്കാരമാണ്. പ്രസ്തുത ഗ്രന്ഥം രൂപംകൊണ്ട സമൂഹത്തിന്‍റെ വിശ്വാസബോധ്യങ്ങള്‍ മനസ്സിലാക്കുക മാത്രമല്ല വ്യക്തിപരമായി അനുഭവിക്കുക കൂടി ചെയ്യുമ്പോള്‍ മാത്രമേ അവയുടെ ആഴമേറിയ അര്‍ത്ഥതലങ്ങള്‍ വായനക്കാരനു ബോധ്യമാകൂ.
വി. ഗ്രന്ഥം ഒരു പുരാതന കൃതിയാകയാല്‍ ഗ്രന്ഥകര്‍ത്താവിനെക്കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ അറിവ് തുലോം പരിമിതമാണ്. ചില ഗ്രന്ഥകര്‍ത്താക്കളുടെ പേരുപോലും നമുക്കു നിശ്ചയമില്ല. തന്മൂലം ഗ്രന്ഥകര്‍ത്താവും വായനക്കാരനും തമ്മിലുള്ള സംവേദന സാധ്യത വി.ഗ്രന്ഥ വായനയിലും വ്യാഖ്യാനത്തിലും ഇല്ല എന്നു തന്നെ പറയാം. പകരം പുസ്തകവും വായനക്കാരനും തമ്മിലുള്ള സംവേദനമാണ് നടക്കുന്നത്. മാനുഷിക ഗ്രന്ഥകര്‍ത്താവ് അപ്രസക്തമായിത്തീരുന്ന, “ഗ്രന്ഥകര്‍ത്താവിന്‍റെ മരണം” (Death of the autheor) എന്ന യാഥാര്‍ത്ഥ്യത്തിലാണ് ഓരോ വായനയും പുനര്‍വായനയും നടക്കുന്നത്. തന്മൂലം പുസ്തകം രൂപംകൊണ്ട സംസ്കാരം, വിശ്വാസ ബോധ്യങ്ങള്‍, ആരാധനാ ശൈലികള്‍ തുടങ്ങിയവ എഴുത്തുകാരന്‍റെ വ്യക്തിപരമായ ദൈവശാസ്ത്ര വീക്ഷണത്തേക്കാളും താല്പര്യങ്ങളേക്കാളും പ്രസക്തമാണ്.
ബൈബിള്‍ വ്യാഖ്യാനിക്കപ്പെടേണ്ട ഗ്രന്ഥമാണ് എന്നുപറയാന്‍ വിവിധ കാരണങ്ങളുണ്ട്.
ബൈബിളിലെ ഭാഷാ സങ്കേതങ്ങൾ.
1) ഐതിഹ്യഭാഷാ സങ്കേതങ്ങള്‍
(Mythical approach)
ബൈബിളിന്‍റെ ഭാഷാ ശൈലിയില്‍ അനേകം സാങ്കല്‍പ്പിക സങ്കേതങ്ങള്‍ (Mythical apprpach) ഉപയോഗിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇത്തരം സാങ്കല്‍പ്പിക സങ്കേതങ്ങളുടെ ഉപയോഗം പൗരാണിക കൃതികളില്‍ സര്‍വ്വസാധാരണമായിരുന്നു. തങ്ങള്‍ ഇടകലര്‍ന്നു ജീവിച്ച വ്യത്യസ്ത ജനസമൂഹങ്ങളുടെ ജീവിത ദര്‍ശനങ്ങളും സങ്കല്‍പ്പങ്ങളുമെല്ലാം ഇസ്രായേലിന്‍റെ ആരാധനക്രമത്തെയും ദൈവസങ്കല്‍പ്പത്തെയും സ്വാധീനിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇതരദേവന്മാരുടെയെല്ലാം അധിപനായി ദൈവം സ്വര്‍ഗ്ഗത്തില്‍ വാഴുന്നു (സങ്കീ 82); സ്വര്‍ഗ്ഗീയ സൈന്യാധിപനായ ദൈവം ഭൂമിയിലെ തന്‍റെ മനുഷ്യര്‍ക്കുവേണ്ടി സ്വര്‍ഗ്ഗത്തില്‍ യുദ്ധം ചെയ്യുന്നു (സങ്കീ 94); ദൈവം തന്‍റെ വിശുദ്ധ മലയായ സീയോനില്‍ വസിക്കുന്നു (സങ്കീ 46;48); കടലിലെ ഭീകരജീവികളെ യുദ്ധത്തില്‍ വധിക്കുന്ന ദൈവം (സങ്കീ 74; 89) തുടങ്ങിയ ബൈബിള്‍ വിവരണങ്ങളെല്ലാം ഇതര മതങ്ങളുടെ ഐതിഹ്യങ്ങളില്‍നിന്നും സങ്കല്‍പ്പങ്ങളില്‍ നിന്നും കടമെടുത്തിട്ടുള്ളവയാണ്. ഇത്തരം ഐതിഹ്യങ്ങളെ വേര്‍തിരിച്ചു മനസ്സിലാക്കണമെങ്കില്‍ ബൈബിള്‍ ശാസ്ത്രീയമായി വ്യാഖ്യാനിക്കപ്പെടേണ്ടതുണ്ട്. സങ്കീര്‍ത്തകന്മാരും പ്രവാചകരുമെല്ലാം ഇത്തരം സാങ്കല്‍പ്പിക സങ്കേതങ്ങള്‍ ഉപയോഗിച്ചിട്ടുണ്ട്. എന്നാല്‍ ബൈബിളില്‍ ചരിത്രമേയില്ല കെട്ടുകഥകളേയുള്ളൂ എന്നുവാദിക്കുന്നത് ഭീമാബദ്ധമാണ്. ചരിത്രം അവതരിപ്പിക്കാൻ ഉപയോഗിക്കുന്ന മാധ്യമം പലപ്പോഴും ഐതിഹ്യഭാഷാ സങ്കേതങ്ങളാണെന്നു പറയുന്നതാണ് സത്യം. എല്ലാം സാങ്കല്‍പ്പികമോ സര്‍വ്വതും ചരിത്രമോ എന്നു പറയാനാവാത്ത ബൈബിളിന്‍റെ ഭാഷാശൈലിതന്നെയാണ് ബൈബിളിന്‍റെ വ്യാഖ്യാനം അനിവാര്യമാക്കുന്നത്.വൈരുദ്ധ്യങ്ങളും
അനേകം ആവര്‍ത്തനങ്ങളും വൈരുദ്ധ്യങ്ങളും ബൈബിളില്‍ ദര്‍ശിക്കാനാവും.
പഴയ നിയമത്തിന് പ്രധാനമായി നാല് കാല ഘട്ടത്തിലേക്ക് വെളിച്ചം വീശുന്ന രേഖകൾ ഉണ്ട്. 1) J source (Yahwestic) 2) Elohestic Sorce, 3) Duteronomistic and 4) Preistely Source)
1) പുരോഹിത പാരമ്പര്യത്തിന്‍റെ (P) രചനയായ ഉല്‍പ 1:1-2:4മ വരെയുള്ള സൃഷ്ടിവിവരണവും യാഹ്വിസ്റ്റ് (J) പാരമ്പര്യത്തിലുള്ള 2: 4-25 വരെയുള്ള സൃഷ്ടി വിവരണവും ആവര്‍ത്തനമാണെന്ന് മാത്രമല്ല, അവയുടെ വിവരണങ്ങളില്‍ വൈരുദ്ധ്യവുമുണ്ട്. ആദ്യ വിവരണത്തില്‍ ദൈവത്തിന്റെ ഛായയിലും സാദൃശ്യത്തിലും പുരുഷനും സ്ത്രീയും സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടതായി വിവരിക്കുമ്പോള്‍ രണ്ടാം വിവരണത്തില്‍ പുരുഷന്‍ മണ്ണില്‍നിന്നും സ്ത്രീ വാരിയെല്ലില്‍നിന്നും സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടതായി വിവരിക്കുന്നു. വ്യാഖ്യാനം കൂടാതെ ഈ വിവരണ വൈരുദ്ധ്യം ഗ്രഹിക്കുക ദുഷ്കരമാണ്.
2) ജലപ്രളയ കഥ വിവരിക്കുമ്പോള്‍ (ഉല്‍പ 7-9) ഒരേ സമയം രണ്ടുതരം നിര്‍ദ്ദേശങ്ങള്‍ നല്‍കപ്പെടുന്നതായി കാണാം. ശുദ്ധ മൃഗങ്ങളുടെ ഏഴുജോഡിയെയും അശുദ്ധമൃഗങ്ങളുടെ ഒരു ജോഡിയെയും പെട്ടകത്തില്‍ കയറ്റാന്‍ ആവശ്യപ്പെടുന്ന (7:1-7) ദൈവം തന്നെ എല്ലാ മൃഗങ്ങളുടെയും ഓരോ ജോഡിയെ പെട്ടകത്തിനുള്ളില്‍ കയറ്റാന്‍ പറയുന്നു (7:8-9, 15). ജലപ്രളയം നാല്‍പതുദിവസം നീണ്ടുനിന്നു (7:12;8:6) എന്നുപറയുന്ന അതേ വിവരണത്തില്‍ തന്നെ ജലപ്രളയം 150 ദിവസം നീണ്ടുനിന്നതായും (8:3) രേഖപ്പെടുത്തുന്നു. ഒരേ വിവരണത്തിലെ ഈ വൈരുദ്ധ്യങ്ങള്‍ ഗ്രഹിക്കണമെങ്കില്‍ അവ വ്യത്യസ്ത പാരമ്പര്യങ്ങളുടെ സംയോജനത്തിലൂടെ രൂപം കൊണ്ടതാണെന്ന സത്യം മനസ്സിലാക്കാതെ തരമില്ല.
3) ചില വിവരണങ്ങള്‍ നേരിയ വ്യത്യാസത്തോടെ ആവര്‍ത്തിക്കപ്പെടുന്നതായി കാണാം. ഉദാ: സുന്ദരിയായ തന്‍റെ ഭാര്യയെ സഹോദരിയായി പരിചയപ്പെടുത്തുന്ന സംഭവം അബ്രാഹത്തിന്‍റെ ജീവിതത്തില്‍ രണ്ടുതവണയും (ഉല്‍പ 12:10-20 20:1-18) ഇസഹാക്കിന്‍റെ ജീവിതത്തില്‍ ഒരു തവണയും (ഉല്‍പ 26: 1-12) സംഭവിച്ചതായി ഉല്‍പത്തി പുസ്തകം വിവരിക്കുന്നു. ഒരേ സംഭവത്തിന്‍റെ വിവിധ പാരമ്പര്യങ്ങളിലെ ഭിന്നമായ ആഖ്യാനങ്ങളാണോ ഈ വിവരണങ്ങള്‍ എന്നറിയാന്‍ വ്യാഖ്യാനം കൂടാതെ സാധ്യമല്ല.
4) പൂര്‍വ്വ പിതാവായ യോസേഫിനെ സഹോദരന്‍മാര്‍ ഇസ്മായേല്യര്‍ക്കു വിറ്റതായി ഒരു വിവരണം സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുമ്പോള്‍ (ഉല്‍പ 37:28) തൊട്ടടുത്ത വാചകങ്ങളില്‍ ജോസഫിനെ വിറ്റത് മിദിയാന്‍കാര്‍ക്കാണെന്ന് കണ്ടെത്താനാവും (ഉല്‍പ 37:36).
5) പഞ്ചഗ്രന്ഥിയില്‍തന്നെ പത്തു പ്രമാണങ്ങളുടെ രണ്ടു വ്യത്യസ്ത വിവരണങ്ങളുണ്ട് (പുറ 20: 1-17; നിയ 5:1-22). പുറപ്പാടു സംഭവത്തിലെ വിവരണങ്ങള്‍ സങ്കീര്‍ത്തകന്‍ പുന:രാഖ്യാനം ചെയ്യുമ്പോള്‍ അനേകം വ്യത്യാസങ്ങള്‍ വരുത്തിയിരിക്കുന്നതായി കാണാം (ഉദാ: പുറ 14-15; സങ്കീ 78;105 എന്നിവയും താരതമ്യം ചെയ്യുക).
കാനാന്‍ദേശം ഇസ്രായേല്‍ ജനം വളരെപ്പെട്ടെന്ന് കീഴടക്കി കൈവശമാക്കിയതായി ജോഷ്വായുടെ പുസ്തകം സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുമ്പോള്‍ (1-12) കാനാന്‍ സ്വന്തമാക്കാനായി ഇസ്രായേല്‍ക്കാര്‍ ദീര്‍ഘകാലം കഠിനാധ്വാനം ചെയ്തു കാത്തിരുന്നതായി ന്യായാധിപന്മാരുടെ പുസ്തകം സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നു (1:1-25).
7) യൂദാ രാജാക്കന്മാരായ ഹെസെക്കിയാ, മനാസ്സെ, ജോസിയ എന്നിവരെക്കുറിച്ച് 2 രാജാ 18-23ലും 2 ദിന 29-35ലുമുള്ള വിവരണങ്ങളില്‍ പ്രകടമായ വ്യത്യാസം കണ്ടെത്താനാവും.
ദൈവനിവേശിതമായി എഴുതപ്പെട്ട വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥത്തിലെ ഇത്തരം ആഖ്യാന വൈരുദ്ധ്യങ്ങള്‍ ശരിയാംവിധം വിശദീകരിക്കുന്നില്ലെങ്കില്‍ വി. ഗ്രന്ഥത്തിന്‍റെ വിശ്വാസ്യതതന്നെ ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെടാനിടയുണ്ട്. അതിനാല്‍ ബൈബിള്‍ വ്യാഖ്യാനം വിശ്വാസത്തിന്റെ വളര്‍ച്ചയ്ക്ക് അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്. പഴയനിയമത്തില്‍ മാത്രമല്ല പുതിയനിയമത്തിലും ഇത്തരം വ്യത്യാസങ്ങള്‍ കാണാം. യേശു പറഞ്ഞ വചനങ്ങള്‍ ഉപമകള്‍ തുടങ്ങിയവ വ്യത്യസ്ത സുവിശേഷകന്മാര്‍ ഭിന്ന സാഹചര്യങ്ങളിലും രീതിയിലും അവതരിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. യേശുവിന്‍റെ പരസ്യജീവിതത്തിന്‍റെ കാലഗണനയില്‍ (Chronology) പോലും സുവിശേഷകന്മാര്‍ തമ്മില്‍ വ്യത്യസ്തത പുലര്‍ത്തുന്നുണ്ട്. (ഉദാ: ദേവാലയശുദ്ധീകരണം പരസ്യജീവിതത്തിന്‍റെ ആരംഭത്തിലാണെന്ന് യോഹ 2: 13-22 ല്‍ സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുമ്പോള്‍ സമാന്തരസുവിശേഷങ്ങളില്‍ ദേവാലയ ശുദ്ധീകരണം പരസ്യജീവിതത്തിനു സമാപനം കുറിക്കുന്ന സംഭവമാണ്). വ്യാഖ്യാനത്തിലൂടെയല്ലാതെ ഇത്തരം വൈരുദ്ധ്യങ്ങളുടെ ശരിയായ അര്‍ത്ഥം ഗ്രഹിക്കാനാവില്ല.
2) മതാത്മക ഭാഷ. ( Language of faith)
ബൈബിളില്‍ ഉപയോഗിക്കുന്നത് മതാത്മകഭാഷ ( Language of faith ) യാണ്. അതായത് വിശ്വാസത്തിന്റെ ഭാഷ. ഒരു ചരിത്രഗ്രന്ഥമായോ സാഹിത്യഗ്രന്ഥമായോ മാത്രം ബൈബിളിനെ സമീപിക്കുന്നവര്‍ക്ക് ബൈബിളിലെ പലഭാഗങ്ങളും അഗ്രാഹ്യങ്ങളായി നിലകൊള്ളും. ചരിത്രത്തോടൊപ്പം ചരിത്രാതീത സത്യങ്ങളും ഭൗതികതയോടൊപ്പം അതിഭൗതികമായവയും ബൈബിള്‍ അനാവരണം ചെയ്യുന്നു. ചരിത്രാതീതവും അതിഭൗതികവുമായവയെ മതാത്മകഭാഷയിലൂടെ മാത്രമേ അവതരിപ്പിക്കാനാവൂ. ഉദാഹരണമായി, മത്താ 24: 29-31ല്‍ വിവരിക്കുന്ന യുഗാന്ത്യത്തിലെ ഭീകരദുരിതങ്ങള്‍ (സൂര്യന്‍ ഇരുണ്ടുപോകും, ചന്ദ്രന്‍ അന്ധകാരമാകും, നക്ഷത്രങ്ങള്‍ ഭൂമിയിലേക്കു പതിക്കും) മതാത്മകഭാഷയിലാണ്. ഇവയുടെ ചരിത്രപരതയേക്കാള്‍ ഇവ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്ന മതാത്മക സത്യത്തിനാണ് (യുഗാന്ത്യത്തിനായി ഒരുക്കമുള്ളവരാക്കുക) പ്രാധാന്യം നല്‍കേണ്ടത്. ശരിയായ വ്യാഖ്യാനത്തിലൂടെയല്ലാതെ ബൈബിളിന്‍റെ മതാത്മക ഭാഷ ഗ്രഹിക്കുക ദുഷ്കരമാണ്.
തിരുവചന ഭാഷ മതാത്മകമാണ്. വിശ്വാസത്തിന്റെ ഭാഷ. ( The Language of faith) അതായത് ജീവശാസ്ത്രത്തിന് ഉപയോഗിക്കുന്ന ഭാഷയല്ല തത്വ ശാസ്ത്രത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നത്. സാധാരണ ഭാഷാ പ്രയോഗത്തിൽ നിന്നു൦ ചരിത്രപരമായ അർത്ഥത്തിൽ നിന്നു൦ ഭിന്നമായ ഒരു തല൦ വിശ്വാസ ഭാഷക്ക് ഉണ്ട്. ശാസ്ത്രത്തിന്റെ ഭാഷയിൽ ജലം എന്നത് H2o ആണ്. എന്നാൽ സാഹിത്യ രചനയിൽ ജലത്തിന്റെ അർത്ഥം വ്യത്യസ്തമാകുന്നു. കൈകളിലെ മലിനത കഴുകി കളയുമ്പോൾ ജലത്തിന് വൃത്തിയുടെ അർത്ഥം കൈവരുന്നു. അതേ പ്രക്രിയ മനുഷ്യൻ മത കർമ്മങ്ങളിൽ അനുഷ്ഠിക്കുമ്പോൾ ജലത്തിന് പാപശമനത്തിൻറെ അർത്ഥം കൈവരുന്നു. ഒരാൾ വെള്ളത്തിൽ പോയി എന്ന് പറഞ്ഞാൽ ഒഴുക്കിൽപ്പെട്ടു മരിച്ചു എന്നർത്ഥ൦. അതേ സമയം വെള്ളമടിച്ചു എന്ന് പറഞ്ഞാൽ മദ്യപിച്ചു എന്നർത്ഥ൦ കൈവരുന്നു . ഇത്രയും പരാമർശിച്ചത് ബൈബിൾ ഒരു ആത്മീയ സാഹിത്യ ഗ്രന്ഥമായതുകൊണ്ട് അതിൽ ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നത് വിശ്വാസ ഭാഷ ( Language of Faith) ആയതുകൊണ്ടു ഏത് അർത്ഥമാണ് സാന്ദർഭികമായി യോജിക്കുകയും എന്ന് വ്യാഖ്യാതാവ് കണ്ടെത്തണ൦.തിരുവചനത്തിൽ പിതാവ് എന്ന വാക്ക് കണ്ടാൽ ഉടനേ സ്വന്തം അപ്പൻ അല്ലെങ്കിൽ ജനയിതാവ് എന്ന നിഗമനത്തിൽ എത്താൻ കഴിയില്ല. രാഷ്ട്രപിതാവ് എന്ന് അഭിഷേകം സംബോധന ചെയ്താൽ രാഷ്ടത്തെ ജനിപ്പിച്ചവൻ എന്നോ രാഷ്ട്രത്തെ വിവാഹം ചെയ്തവൻ എന്നോ അർഥം വരുന്നില്ല.ആയതുപോലെ സ്വർഗീയ പിതാവ് എന്നതിന് ലൈംഗിക അർത്ഥം കൊടുക്കാൻ കഴിയില്ല. ഒരു ഇടവകയുടെ ശുശ്രൂഷകനെ അച്ചൻ എന്നോ പിതാവെന്നോ അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്നത് താൻ ശുശ്രൂഷ യിൽ ആത്മീയ മക്കൾക്ക് പിതാവായിരിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ്. ബൈബിളിൽ 3 വിധത്തിലുള്ള പിതൃത്വത്തെ പറ്റി രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. 1) Human Relationship – ജഡപ്രകാരമുള്ള പിതൃത്വം. 2) Creational Relationship – പ്രപഞ്ച സൃഷ്ടിപരമായ ബന്ധത്തിൽ 3) Spiritual Relationship – ആത്മീയ പിതൃത്വം. ( 1 cori. 4:14-15,10:1/ Romar4:17-18/) ഈ യാഥാർത്ഥ്യങ്ങൾ ഗ്രഹിക്കാതെ ഭൂമിയിൽ ആരെയും പിതാവെന്ന് വിളിക്കരുത് എന്ന വാക്യ൦ ദുർവ്യാഖ്യാനം ചെയ്യുന്നത് എത്ര ഭോഷത്വമാണെന്ന് ഓർക്കുക. യോഹന്നാ൯ ലേഖനത്തിൽ വിശ്വാസികളെ മക്കളെ എന്ന് വിളിക്കുമ്പോൾ മറുവശത്ത് താൻ അവർക്ക് ആത്മീയ പിതാവായി എന്ന യാഥാർത്ഥ്യം അ൦ഗീകരിക്കുക.4) അമ്മ ആയിരം കണ്ണുമായി മകളെ കാത്തിരുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞാൽ അമ്മക്ക് ആയിരം കണ്ണുണ്ടായിരുന്നു എന്ന് വ്യാഖ്യാനിച്ചാൽ എങ്ങനെയിരിക്കു൦.കണക്കിലെ ആയിരമല്ല സാഹിത്യത്തിലെ ആയിര൦. നിതാന്തവു൦ ത്യാഗപൂർണ്ണവുമായ കാത്തിരിപ്പിൻറെ ആഴ൦ ആയിര൦ കണ്ണുമായി കാത്തിരുന്നു എന്ന പദപ്രയോഗത്തിൽ സാഹിത്യ ശൈലിയിൽ രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുകയാണ്. തമിഴ് പുലികൾ പാർലിമെന്റിന് നേരെ വെടിവെച്ചു എന്ന പത്രൊസ് വാർത്ത 100 വർഷ൦ കഴിയുമ്പോൾ ഒരു വ്യാഖ്യാതാവ് ( പ്രസ൦ഗകൻ) ആ കാലത്ത് പുലികൾ തമിഴർ/ മലയാളികൾ എന്നൊക്കെ അറിയപ്പെട്ടിരുന്നു. അന്നത്തെ പുലികൾ സ൦സാരിക്കുന്നവരായിരുന്നു. ബൈബിളിൽ തെളിവുണ്ട്. ബിലെയാമിന്റെ കഴുത സംസാരിച്ചു എന്ന് പറഞ്ഞു വ്യാഖ്യാനിച്ചാൽ എങ്ങനെയിരിക്കു൦ എന്ന് ആലോചിച്ചു നോക്കൂ. ശ്രീലങ്കയിൽ തമിഴ് രാജ്യം വേണമെന്ന് വാദിക്കുന്ന തീവ്രവാദി കളാണ് പുലികൾ എന്നറിയാതെ വ്യാഖ്യാനിച്ചാൽ ഉണ്ടാകുന്ന അപകടം എത്ര വലുതാണ്? അത് തന്നെയാണ് ബൈബിൾ എന്താണ് പറയുന്നത് എന്ന് ആഴത്തിൽ ഗ്രഹിച്ചിരിക്കണ൦ എന്ന് പറയാനുള്ള കാരണം. ദൈവ൦ സംസാരിച്ചു, ദൈവം കാണുന്നു, ദൈവം കേൾക്കുന്നു, ദൈവം കോപിക്കുന്നു, ദൈവ൦ സഞ്ചരിക്കുന്നു , അവിടുത്തെ മൂക്കിൽ നിന്നും പുക പൊങ്ങി എന്നൊക്കെ പറയുമ്പോൾ അത് ഭൌതീക അർത്ഥത്തിൽ അല്ല, കാരണം ദൈവ൦ ആത്മാവാണ്. ആത്മാവായ ദൈവ൦ എങ്ങനെ കാണും? എങ്ങനെ സ൦സാരിക്കു൦. എങ്ങനെ നടക്കു൦? എന്നാൽ മനസിലാക്കുക, ദൈവത്തിന്റെ കമ്യൂണിക്കേഷൻ ( ആശയ വിനിമയം) എങ്ങനെയാണന്ന് അവതരിപ്പിക്കുവാൻ മനുഷ്യന് കഴിയാത്തതിനാൽ മനുഷ്യൻ ഉപയോഗിക്കുന്ന പദങ്ങൾ അതിന് ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നു എന്ന് മറക്കരുത്. അല്ലാതെ ദൈവ൦ കാറ്റിന്റെ ചിറകിൽ കയറിയിരുന്ന് പറന്നു എന്നല്ല. അങ്ങനെ വ്യാഖ്യാനിച്ചാൽ പിന്നേ ദൈവ൦ എന്ന ശക്തി പിന്നേ ഇല്ല മനസിലാക്കുക.
ഭാഷ സ്വഭാവേന ഭൗതികതയെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്നതാണ്. സാഹിത്യേതരവും അതിഭൗതികവുമായ യാഥാര്‍ത്ഥ്യങ്ങളെ അവതരിപ്പിക്കാന്‍ ഭാഷയ്ക്കു കഴിവില്ലാത്തതിനാല്‍ ഇത്തരം സാഹചര്യങ്ങളെ ദ്യോതിപ്പിക്കാന്‍ അതിഭൗതികാര്‍ത്ഥം ഉള്‍കൊള്ളുന്ന പ്രതീകങ്ങളെ ഭാഷ ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്നു. ഉദാ: ദൈവത്തിന്റെ കുഞ്ഞാട്, സമാധാനത്തിന്‍റെ രാജാവ്, ജീവജലം, സ്വര്‍ഗ്ഗീയമന്ന, ആദിയും അന്ത്യവും തുടങ്ങിയ സംജ്ഞകളിലൂടെ ക്രിസ്തുവിനെ അവതരിപ്പിക്കുമ്പോള്‍ പുതിയനിയമം മതാത്മക ഭാഷയാണ് പ്രയോജനപ്പെടുത്തുന്നത്. ഇത്തരം മതാത്മക ഭാഷാശൈലിയില്‍ വാക്കുകളുടെ വാച്യാര്‍ത്ഥത്തിനുപരിയായി ദൈവികമായ അതീന്ദ്രിയ സത്യങ്ങളാണ് പ്രകാശനം ചെയ്യപ്പെടുന്നത്. ഇവ വ്യാഖ്യാനത്തിലൂടെ മാത്രമേ മനസ്സിലാകൂ.
ദൈവവചനമായ ബൈബിൾ ആത്യന്തികമായി രക്ഷയുടെ ചരിത്രമാണ്. ഈ രക്ഷാകര ചരിത്ര മുഹൂർത്തങ്ങളെ വാക്കുകളിൽ പുനരാവിഷ്കരിക്കുക എന്നത് ധ്യാനാത്മകമായ ഒരു അനുഭവമാണ്. ദൈവവചനത്തിലെ അകകാമ്പ് കണ്ടെത്തി അതിൻറെ ദൈവനിശ്വാസീയത മനസിലാക്കി മഹത്വം നഷ്ടപ്പെടാതെ ദൈവജനത്തിന് പകർന്ന് നൽകുക എന്നതാണ് ഓരോ വചന ശുശ്രൂഷകരുടെയു൦ ദൌത്യം. അങ്ങനെ ബൈബിൾ വ്യാഖ്യാനത്തിൽ നേരിടുന്ന ഒരു വലിയ വെല്ലുവിളിയാണ് തിരുവെഴുത്തുകൾ എഴുതപ്പെട്ട കാലഘട്ടവു൦ ഇന്നത്തെ പ്രസ൦ഗകൻറെ കാലഘട്ടവു൦ തമ്മിലുള്ള വലിയ അന്തരം. ഇരു കാലഘട്ടവു൦ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം വ്യാഖ്യാതാവ് അറിഞ്ഞിരിക്കണ൦.( A biblical interpreter must know the difference between Biblical written stage and interpreters contemporary stage.) അന്നത്തെ എഴുത്തുകാരുടെ മുൻപിൽ ഒരു വായനക്കാർ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന് നമ്മൾ ഓർക്കണ൦.ആ വായനക്കാരെ എഴുത്തുകാരൻ എന്താണ് ഗ്രഹിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചത് എന്ന് കണ്ടെത്തുക വളരെ പ്രയാസമാണ്. കാരണം അന്നത്തെ എഴുത്തുകാരനും വായനക്കാരനു൦ ഇന്ന് നമ്മുടെ മുമ്പിൽ ഇല്ല.വി.ഗ്രന്ഥം ഒരു പുരാതന കൃതിയാകയാല്‍ ഗ്രന്ഥകര്‍ത്താവിനെക്കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ അറിവ് തുലോം പരിമിതമാണ്. ചില ഗ്രന്ഥകര്‍ത്താക്കളുടെ പേരുപോലും നമുക്കു നിശ്ചയമില്ല. തന്മൂലം ഗ്രന്ഥകര്‍ത്താവും വായനക്കാരനും തമ്മിലുള്ള സംവേദന സാധ്യത വി.ഗ്രന്ഥ വായനയിലും വ്യാഖ്യാനത്തിലും ഇല്ല എന്നു തന്നെ പറയാം. പകരം പുസ്തകവും വായനക്കാരനും തമ്മിലുള്ള സംവേദനമാണ് നടക്കുന്നത്. മാനുഷിക ഗ്രന്ഥകര്‍ത്താവ് അപ്രസക്തമായിത്തീരുന്ന, “ഗ്രന്ഥകര്‍ത്താവിന്‍റെ മരണം” (Death of the autheor) എന്ന യാഥാര്‍ത്ഥ്യത്തിലാണ് ഓരോ വായനയും പുനര്‍വായനയും നടക്കുന്നത്. തന്മൂലം പുസ്തകം രൂപംകൊണ്ട സംസ്കാരം, വിശ്വാസബോധ്യങ്ങള്‍, ആരാധനാ ശൈലികള്‍ തുടങ്ങിയവ എഴുത്തുകാരന്‍റെ വ്യക്തിപരമായ ദൈവശാസ്ത്ര വീക്ഷണത്തേക്കാളും താല്പര്യങ്ങളേക്കാളും പ്രസക്തമാണ്. അതുകൊണ്ടു തിരുവചനം അന്വേഷണാത്മകമായി പഠിക്കണ൦.
(Theorom of Bible. )
അതുപോലെ ബൈബിൾ വ്യാഖ്യാനിക്കുമ്പോൾ അതിൻറെ പ്രമേയ ഭാഷ ( Theorems of the Bible) അറിഞ്ഞിരിക്കണ൦. ബൈബിളിൻറെ ഭാഷ Dogmatic അല്ല. മറിച്ച് Ambiguous ആണ് എന്ന് അറിഞ്ഞിരിക്കണ൦. അതായത് ഒരേ വാക്ക് പല ഭാഗങ്ങളിലും വ്യത്യസ്ത അർത്ഥത്തിലാണ് രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത്. ഉദാ: എബ്രായർ:2:14- “മക്കൾ ജഡരക്തങ്ങളോടു കൂടിയവർ ആകകൊണ്ടു അവനും അവരെപ്പോലെ ജഡരക്തങ്ങളോടു കൂടിയവനായി. ” ഇവിടെ “ജഡ൦ ” എന്ന വാക്ക് ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നത് മനുഷ്യ ശരീരത്തോട് ബന്ധപ്പെടുത്തിയാണ്. ഇതേ വാക്ക് മറ്റൊരു ഭാഗത്ത് വേറെ ഒരു അർത്ഥത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നത് ശ്രദ്ധിക്കുക എബ്രായ: 5:19 ” ജഡത്തിന്റെ പ്രവൃത്തികളോ…. ” ഇവിടെ ജഡ൦ എന്നത് മനുഷ്യൻറെ പാപ പ്രവൃത്തികളെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ഒരേ വാക്ക് ശരീരത്തേയും പാപത്തേയും സൂചിപ്പിക്കാൻ ഉപയോഗിക്കുന്നത് ശ്രദ്ധിക്കുക.2) ഇനി 2 കൊരിന്ത്യർ 5:1- “കൂടാരമായ ഞങ്ങളുടെ ഭൌമഭവനം അഴിഞ്ഞുപോയാൽ….. ” ഇവിടെ കൂടാര൦ മനുഷ്യ ശരീരമാണ്. ഇതേ വാക്ക് കൂടാര൦ എന്നത് മറ്റൊരു അർത്ഥത്തിൽ ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നത് ശ്രദ്ധിക്കുക. എബ്രായർ 11:10 – “കൂടാരങ്ങളിൽ പാർത്തു കൊണ്ട് ” ഇവിടെ കൂടാര൦ മനുഷ്യ ശരീരമല്ല മറിച്ചു മരുഭൂമിയിൽ സഞ്ചാരികൾ വിശ്രമിക്കേണ്ടതിന് ഉപയോഗിക്കുന്ന താൽക്കാലിക ഷെഡുകളാണ്. ഇങ്ങനെ ഒരേ വാക്ക് തന്നേ വ്യത്യസ്ത അർത്ഥങ്ങളിലു൦ സാഹചര്യങ്ങളിലും ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നു. പല സംസ്കാരങ്ങളിൽ ജീവിക്കുന്ന മനുഷ്യർക്ക് ഒരേ വചനം വ്യത്യസ്ത നിലയിൽ വ്യാഖ്യാനിക്കുന്നതിന് ഈ അവ്യക്തത സഹായിക്കുന്നു. അതായത് സത്യത്തിന്റെ ഒരംശം മാത്രമേ മനുഷ്യന് കണ്ടെത്താൻ കഴിയൂ. ഈ അപൂർണ്ണതയാണ് Ambiguous ( സന്ദിഗ്ദാർത്ഥമുള്ള) വാക്കുകളിൽ പ്രതിഫലിക്കുന്നത്. അതിനാൽ തന്നേ ഓരോ തിരുവചന ഭാഗങ്ങളുടെയു൦ വ്യത്യസ്ത മാനങ്ങളു൦ വിശകലനങ്ങളും കണ്ടെത്തുന്നതിനുള്ള പരിശ്രമങ്ങളാകണ൦ വചന വ്യാഖ്യാനങ്ങൾ. അതുകൊണ്ടാണ് പൌലോസ് ശ്ളീഹാ എഴുതുന്നത് “സത്യ വചനത്തെ യഥാർത്ഥമായി പഠിപ്പിക്കുക “എന്നാൽ മൂലഭാഷയായ ഗ്രീക്കിൽ വ്യാകരണ സഹിത൦ പഠിപ്പിക്കുക എന്നാണ്.
3) Symbolic Language. ( പ്രതീകാത്മക ഭാഷ)
ബൈബിളിൽ ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്ന ഭാഷാ സങ്കേതങ്ങളിൽ മറ്റൊന്നാണ് പ്രതീകാത്മക ഭാഷ. ഇത് നിർവ്വചിക്കുക വളരെ പ്രയാസമാണ്. അക്ഷരീകമായ ഒരു വസ്തുതയെയോ സത്യത്തേയോ ചിത്രീകരിക്കുക അല്ലെങ്കിൽ ദൃശ്യവൽക്കരിക്കുക. ഈ ഭാഷാ സങ്കേതം നമുക്ക് പരിചിതമല്ല.എന്നാൽ യെഹൂദാജനം അവർ പറയുന്നത് ചിത്രീകരിക്കാൻ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു. പൂർണ്ണമായും ജൂത സ൦സ്കാരത്തിലാണ് ബൈബിൾ രചിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്.ആദ്യകാല ഹീബ്രു ഭാഷ അക്ഷരങ്ങൾ ആയിരുന്നില്ല മറിച്ച് ചിത്രലിപികൾ ആയിരുന്നു. ചിത്ര ലിപികളിൽ രേഖപ്പെടുത്തിയ വിവരങ്ങൾ പിന്നീട് അക്ഷര ലിപികൾ കണ്ടു പിടിച്ചപ്പോൾ അക്ഷര രൂപത്തിലേക്ക് മാറ്റി എഴുതുകയായിരുന്നു. അതുകൊണ്ടു തന്നേ ഇനി പറയുന്ന ഭാഷാ സങ്കേതങ്ങൾ ബൈബിളിൽ ഉപയോഗിച്ച് കാണുന്നു.
1) Simile – സമാനത.
2) Metaphors-വാക്കുകൾ ബന്ധിപ്പിക്കാതെ അലങ്കാരികമായി.
3) parable – ഉപമ.
4) Personification – നിർജ്ജീവമായ വസ്തുക്കളുടെ അനിമേഷൻ.
5) Hyperbolism – അതിശയോക്തി
6) Paradox – വിരോധാഭാസം.
7) Riddle- കടങ്കഥ
Anthropomorphism – ദൈവത്തിന്റെ ശാരീരിക സവിശേഷതകൾ മനുഷ്യന് മനുഷ്യന് മനസിലാക്കുന്ന ഭാഷയിൽ വിവരിക്കുന്നു.9) Numeriam – സ൦ഖ്യാ ശാസ്ത്രപരമായി
10) Symbolism പ്രതീകാത്മകപരമായി. പഴയകാല ഹീബ്രു ഭാഷയിലും പുതിയ നിയമത്തിൻറെ മൂലഭാഷയായ ഗ്രീക്കിലു൦ ചിഹ്നങ്ങൾക്കും പ്രതീകങ്ങൾക്കു൦ സ൦ഖ്യകൾക്കു൦ വലിയ പ്രാധാന്യം ഉണ്ടായിരുന്നു. അതുകൊണ്ടു തന്നേ ബൈബിളിലെ വിവരണങ്ങൾ പലതു൦ പ്രതീകാത്മകമായി മനസിലാക്കേണ്ട കാര്യങ്ങൾ തന്നെയാണ്
